Verhaal: ‘Bank-contact: Ella & Jos’

Lees hier het verhaal van Dieter:

Vandaag strijk ik met mijn bank neer in de Brugse wijk Male. Een wandelpad tussen twee appartementsgebouwen brengt mij in een groen parkje. Twee buurtbewoners met honden staan er gezellig te keuvelen, totdat één van hun viervoeters mij in de gaten heeft. “Hij blaft omdat hij iets ziet wat hij niet gewoon is”, geeft de man aan.

Ik leg hen uit dat dit mijn mobiele bank is en nodig hen uit om samen te zitten. Ze wisselen blikken uit, waarna we samen een geschikt plekje voor de bank zoeken.

Jos en Ella ontmoeten elkaar vaak op deze plek terwijl ze hun hond uitlaten. Jos is afkomstig uit Dendermonde. Hij leerde zijn Brugse vrouw kennen op zijn werk in Gent en is zo in Brugge beland. Nu is Jos op pensioen. Ella is afkomstig uit Polen. Daar trouwde ze met een Belg en kreeg een dochter. Maar aan het huwelijk kwam een einde. Uit haar woorden blijkt dat ze al veel heeft meegemaakt.

“Ik ben heel blij dat ik Jos ken”, zegt Ella op een bepaald moment. “Hij helpt me soms, onder meer bij het verhuizen van kasten.” Jos wijst erop dat Ella heel artistiek is. “Ik ben in feite een jazz-zangeres”, verduidelijkt ze. “Ik zou heel graag nog eens optreden. het zou fantastisch zijn om Poolse hits in het Nederlands te zingen!” Ik beloof om haar wens kenbaar te maken.

Af en toe valt een stilte en horen we enkele vogeltjes in het park hun lied zingen. Jos vervolgt:” Het is moeilijk om echt contact te maken. Veel mensen hebben geen tijd. En hoe groter de huizen zijn, hoe minder kans er is op contact. Elke dag zie ik een oude man voorbijkomen, die smeekt om contact.” “Het is heel fijn om zo mensen met je bank bijeen te brengen!”, zegt Ella. “Meestal zien we mekaar maar enkele minuutjes. Het is de eerste keer dat wij zo lang samen zitten!”, voegt Jos eraan toe.

We nemen afscheid, waarna Jos en Ella elk een andere richting kiezen. Ik twijfel…Zal ik hier nog wat rondhangen of toch maar richting grote huizen stappen?