Verhaal: ‘Uitwijken september’
In september van het jaar twintig eenentwintig hield ons mobiele cultuurhuis halt in het altijd bruisende Zeebrugge. Onze cultuurkaravaan nam zijn intrek op de betonnen driehoek tussen de antiquair en de Westhinder. Tussen de militaire basis waar af en toe een helikopter vertrok en de Kustlaan waar de kusttram voor regelmaat zorgde. Tussen de jachthaven en een in onbruik geraakt stuk spoorweg. Een vreemde plek, eigendom van wel vier overheden, waar toch héél veel volk passeerde. Een flessenhals voor bewoners en bezoekers om van de ene kant van Zeebrugge naar de andere te geraken.
Het terras werd geopend en de mooie septemberzon zorgde voor heerlijke nazomerse babbeltjes. De eerste zaterdag speelde Theegezin onder het feeërieke licht van de ondergaande zon een energiek concert. Ze zongen Nederlandstalige popsongs en kregen de Zeebruggelingen op hun hand.
Een week later presenteerde MOOOV (films met een blik op de wereld), alweer in de best mogelijke weersomstandigheden, een openluchtfilm. Het Amerikaans-Chinese tragikomische pareltje ‘The Farewell’, paste perfect op een plek waar heel de wereld samen komt in de haven.
Wonderbaarlijk genoeg bleef de zon ook tijdens het laatste Uitwijkenweekend in Zeebrugge schijnen. Goed om al dat schone volk op ons podium te belichten. Op vrijdag een weergaloos concert van Tiny Legs Tim. Nu al een levende legende die met zijn prachtige stem menig harten sneller liet slaan.
Op zaterdag voor een laatste keer The Free Amigo’s. Waar ze elkaar nog niet kenden bij aanvang van dit jaar, zijn ze toch stilaan vrienden geworden. De jonge spring in ’t veld Lennert Coorevits, de schone mens Pieter Embrechts en het alzijwijze gitaarorakel Roland Van Campenhout maakten er deze zomer werkelijk een zalig boeltje van. Een over getalenteerde coverband die constant uit haar voegen trad. We waren vereerd om met hen dit traject te doorlopen en zijn dolgelukkig met hoe dat ideetje is uitgedraaid: on-ver-ge-te-lijk!
Ondertussen was ene Simon D’Huyvetter neergestreken aan het Visserskruis. Wat had Simon bij? Veertig (!) ton hout. Doorheen de weken kwamen drie volle camions lading lossen aan het Visserskruis en begon Simon blokken te stapelen, bijgestaan door vriendelijke passanten en Zeebruggelingen. Stilaan kwam een prachtige scenografie tevoorschijn, een waar kunstwerk. In de lokale Facebookgroepen werd druk gespeculeerd wat daar allemaal de bedoeling van zou zijn. Wel, tijdens het laatste septemberweekend speelde zes maal de voorstelling ‘Wishful Thinking’. Verschillende acteurs, muzikanten, dansers… improviseerden samen met de stapelingen hout als decor. De verwondering stond centraal. Verwondering voor elkaar, voor het publiek, voor de plek.
Een intieme en mooie afsluiter voor een prachtige maand in Zeebrugge, een plek zo uniek dat je niet anders kunt dan er van houden!
© Thomas De Baere & Jasper van het Groenewoud
