Verhaal: ‘Bank-contact: Willy’
Met zijn bank als een verlengstuk van zichzelf trekt Dieter Missiaen deze zomer door Brugge. Hij leert zijn stadsgenoten beter kennen onder de gevleugelde titel ‘Bank-contact’.
Vandaag strijkt hij neer in de wijk Male.
Lees hier het verhaal van Dieter:
De 94-jarige Willy doet tweemaal per dag zijn wandelingetje in de buurt van zijn huis in Male. “Je moet dat doen”, zegt hij, “anders blijf je ganse dagen in de zetel zitten.”
Willy woont in de Pijpeweg met zijn jongere vrouw van ergens halfweg in de 80. “Het is een fijne buurt hier. We lopen elkaars voordeur niet plat, maar als het nodig is, kunnen we wel op elkaar rekenen”, vertelt Willy.
Heel snel mag ik mee grasduinen in zijn verleden. “We hadden een groot soepbedrijf en ik heb er heel veel gewerkt. Rond mijn 40-ste kreeg ik een hartinfarct, maar nu is alles oké.” “Ooit speelde ik ook toneel”, deelt Willy. “Ik was zo een beetje de clown van het gezelschap. Ik verkleedde me bijvoorbeeld als vrouw”, lacht hij. “Soms stonden we verscheidene dagen na elkaar geprogrammeerd, zoals hier in Brugge. In die tijd leerde ik Will Ferdy en Toni Corsari kennen. Will Ferdy was voor de mannen. Toen was dat een groot taboe, maar voor mij was dat geen probleem.”
Met Tony Corsari bouwde hij een vriendschapsband op. “Even speelde ik zelfs samen met hem. Maar uiteindelijk koos ik voor iets anders, want als artiest verdiende ik niet veel.”
Na een kleine stilte vervolgt Willy: “Wie zal het zeggen of ik de juiste keuze maakte? Ik heb een goed leven gehad. Ik mag zo doodgaan, maar niet na een lange lijdensweg in een ziekenhuis. Laat het maar in mijn slaap gebeuren.”
Nadat we nog even samen op de bank hebben gezeten, staat Willy op. “Ik moet gaan, anders wordt mijn vrouw ongerust. Dank je wel voor de bank!” Terwijl ik Willy help bij het rechtstaan, wens ik hem nog een heel mooi leven.
