Verhaal: ‘Bank-contact: Robin’
Met zijn bank als een verlengstuk van zichzelf trekt Dieter Missiaen deze zomer door Brugge. Hij leert zijn stadsgenoten beter kennen onder de gevleugelde titel ‘Bank-contact’.
Vandaag strijkt hij neer in Assebroek.
Lees hier het verhaal van Dieter:
Ga ik rechts of links, vraag ik me af nadat ik de voordeur heb dichtgetrokken. Vandaag is het tijd om mijn eigen buurt met ‘bank-contact’ te omarmen. De kans dat ik mensen zal ontmoeten die ik ken, maakt het nog spannender dan anders. Ik ga links en zie om de hoek van mijn eigen straat een man in zijn voortuin werken. Hij heet Robin.
Alhoewel ik hier al vijf jaar woon, hebben we elkaar nog nooit ontmoet. Na een kleine denkpauze gaat hij in op mijn uitnodiging. We plaatsen de bank op zijn oprit. Robin is geboren in Brugge en kwam meer dan 30 jaar geleden in deze wijk wonen. “Hier waren alleen akkers en daar stond een molen”, zegt hij al wijzend. “Vandaar de straatnaam Molenakker. Bij mijn familie zijn er zeker nog foto’s van die molen te vinden.”
Robin is getrouwd en heeft een dochter en een kleinzoon. “Ik kom uit een arbeidersgezin. Zoals dat vroeger vaak de gewoonte was, stapte je dan in de voetsporen van je ouders. Ik wou eerst graag als vloerder-tegelzetter aan de slag, maar omwille van de hogere werkzekerheid koos ik toen voor een job bij New-Holland in Zedelgem.” Wanneer hij me vertelt dat hij zich na verloop van tijd kon opwerken, merk ik een zekere fierheid. “Maar dat vloeren en tegelzetten doe ik nog altijd graag. Ik werk soms samen met mijn schoonzoon”, vervolgt hij.
Wanneer ik naar zijn passie vraag, antwoordt hij dat ‘werken’ iets is waar hij graag voor opstaat. “Ook als ik over enkele jaren op pensioen ga, zal ik mij nooit vervelen!”, verzekert Robin mij. Ik breng de uitdrukking ‘geboren met een baksteen in de maag‘ ter sprake. Daar kan hij zich heel goed in herkennen.
Hij besluit als volgt: “Er is vaak weinig tijd om elkaar te ontmoeten, iedereen heeft het altijd zo druk. Maar deze ontmoeting was heel aangenaam.”
