Verhaal: ‘Bank-contact: Reset’
Met zijn bank als een verlengstuk van zichzelf trekt Dieter Missiaen deze zomer door Brugge. Hij leert zijn stadsgenoten beter kennen onder de gevleugelde titel ‘Bank-contact’.
Vandaag strijkt hij neer in Sint-Pieters.
Lees hier het verhaal van Dieter:
In de wijk Sint-Pieters ontmoet ik een veertiger met tijd. Hij wil liever anoniem blijven. Door omstandigheden buiten zijn wil was hij genoodzaakt zijn job, die hij vol passie deed, op te geven. Volgens hem duwen instanties zoals VDAB mensen veel te gauw in één bepaald vakje om hen dan jobs te laten doen die voor de ene veel afstompender zijn dan voor de andere.
Hij beseft dat hij nu vooral tijd wil om te ontdekken wat hij echt wil doen met zijn leven, in een maatschappij die voor hem te vaak gericht is op het economische model van werken voor een groot huis en een verre reis.
De laatste tijd leerde hij rondkomen met veel minder. Met een ander gezinslid leeft hij van een leefloon, maar hij beseft dat hij nu wel veel meer tijd heeft. Tijd die hij nodig heeft en waar hij van geniet, o.a. ook om mensen te kunnen ontmoeten zoals nu. Over zijn laatste woorden denk ik graag nog even na: “Als steeds meer mensen leren leven met minder, wordt dat misschien een gevaar voor de maatschappij.”
Deze man doet me automatisch denken aan enkele andere veertigers die ik onlangs ontmoette. Allen op een kruispunt in hun leven, met vragen over hoe ze hun leven verder willen aanpakken. Misschien is deze vakantie wel hét moment bij uitstek om eens op onze eigen pauzeknop te drukken? In een boekje lees ik de volgende stap: soms moet je de stekker eens eruit trekken om helemaal opnieuw te kunnen opstarten.
