Verhaal: Uitwijken theatercoproducties

maandag 27.03.23
Sint-Andries

Op de dag van het theater blikken we graag terug op alle prachtige theatercoproducties die de revue passeerden op Uitwijken. Sinds 2008 zijn dat er natuurlijk al heel wat, geniet met ons mee van al dat moois. In het najaar hebben we nog een nieuwe theatercoproductie in petto.

Uitwijken heeft een onlosmakelijke band met theater. Het aanbod in België en buurlanden is groot en verscheiden, maar het aanbod heeft één gemeenschappelijk kenmerk, het gros ervan speelt binnen in cultuurzalen.

De blackbox heeft natuurlijk z’n voordelen, om er maar enkele te noemen: het is altijd warm en droog en je kan met (licht)techniek de voorstelling naar hogere sferen heffen. Het biedt ook de ideale omgeving om focus te houden, zowel voor publiek als voor spelers.

Maar de veilige cocon heeft ook z’n nadelen: heel vaak heeft ze een hoge(re) drempel voor het publiek. Geregeld is de omgeving van scene en publiek steriel en ‘onder controle’. Dikwijls is de afstand tussen makers/spelers en publiek, tenzij expliciet een andere keuze wordt gemaakt, klassiek en hiërarchisch.

Het theateraanbod op locatie voor een klein en middelgroot publiek was in 2008 klein. Het was eveneens vaak gefocust op de locatie, de makers kozen de plek zelf en lieten hun publiek naar daar afzakken. Er waren weinig voorstellingen die multi-inzetbaar waren op diverse locaties.

En net daar lag de kiem voor de zoektocht naar makers die mee wilden stappen in het verhaal van coproducties tussen hen en Uitwijken. De vraag die Marec Zeghers in 2008 formuleerde was helder en eenvoudig:

‘Kunnen jullie een voorstelling maken die kan reizen in de wijken rond Brugge, die snel op– en afbouwbaar is zodat er eventueel twee keer per dag kan gespeeld worden? Wij zorgen voor een budget, productionele en op vraag inhoudelijke ondersteuning en als het zover is, voor speellocaties in woonbuurten, voor stoeltjes en publiek.’

En zo ontstond de theatertoer, de voorloper van Uitwijken. De ‘theatertoer’ werd in 2010 ‘Uitwijken’, met een veel breder aanbod van kunsten op locatie.

De vraag naar theater op locatie werd in stand gehouden, bovenal omdat de vraag vele voordelen met zich meebracht. Als ‘vrager’ maak je het hele artistieke proces van dichtbij mee, makers en vragers groeien in dit proces naar elkaar toe, ze leren elkaars noden beter kennen en spelen daarop in. Ze ondersteunen elkaar bij inhoudelijke en productionele noden.

En eenmaal de voorstelling speelklaar is krijgt de maker de kans om ze in een reeks van gemiddeld 8 te spelen. In zo’n reeks krijgt het groeiproces er nog een partner bij: het publiek! Deze driehoeksverhouding tussen maker, vrager en publiek zorgt voor een unieke chemie van nabijheid en verbinding.

En laat dat nu net het DNA van Uitwijken zijn.